Είμαι
ερωτευμένη. Είμαι ερωτευμένη και τρελαμένη για εκείνον. Εκείνον επέλεξε η
καρδιά μου. Εκείνον το σώμα μου. Εκείνον τα πάντα όλα μου.
Θέλω να τον
βλέπω, να τον νιώθω, να τον αγγίζω, να τον χαϊδεύω, να του μιλάω, να τον ακούω,
να τον νταντεύω…
Θέλω να
ξυπνάω το πρωί και να μου στέλνει μήνυμα. Θέλω να με παίρνει τηλέφωνο
12341674685 φορές την μέρα για να με ακούσει. Θέλω να μου στέλνει ανώνυμα
λουλούδια στο γραφείο.
Ζω για τις στιγμές
που θα βρεθούμε κρυφά έστω και δέκα λεπτά. Να τον δω, να με δει και να με
φιλήσει στα πεταχτά.
Ζω για την
ώρα που θα μου πει ότι με αγαπάει.
Ζω για
εκείνο το αναθεματισμένο καρδιοχτύπι μες τα στήθια.
Εκείνο που δίνει νόημα στις
μέρες μου, στις νύχτες μου, στο σήμερα μου.
Τον αγαπάω
με κάθε κύτταρο του οργανισμού μου. Κι αν πονάει αυτή η αγάπη δεν με νοιάζει. Καθόλου.
Αξίζει. Αξίζει για μένα. Αξίζει τώρα.
Κι ας είμαι
η ρεζέρβα του. Κι ας έρχομαι όπως λες σε δεύτερη μοίρα.
Θα το ζήσω. Θα
το ζήσω, γιατί αυτή η ταχύτητα ζωής μου ταιριάζει. Τώρα. Σήμερα. Την στιγμή που
μιλάμε.
Όταν είναι
μαζί μου είναι δικός μου. Τον βλέπω. Τον νιώθω. Και δεν νιώθω τύψεις. Όχι εκείνη
την στιγμή δεν νιώθω. Γιατί τον πιστεύω. Σε ότι και αν μου πει. Τον πιστεύω.
Μετά. Μετά
ίσως να ναι λίγο δύσκολα. Ναι. Ίσως και να ναι. Μα τον αγαπάω. Και αυτό με
παρηγορεί. Τόσο όσο.
Του στέλνω
μήνυμα. Δεν μου απαντάει. Τσαντίζομαι. Είναι μαζί της. Κι όσο το σκέφτομαι τόσο
θέλω να τα σπάσω όλα. Και εκείνην. Εκείνη φταίει για όλα. Όχι. Εγώ απλά τον
αγάπησα. Αυτή όμως φταίει. Γιατί δεν τον αγάπησε ποτέ όσο του άξιζε. Και τον
έχει κοντά της.
Έχουν δυο
παιδιά. Μου είπε δεν θέλει άλλα. Μα δεν με νοιάζει σου λέω, αυτός εμένα μου
αρκεί. Και μου περισσεύει. Τώρα. Αυτή την στιγμή που μιλάμε.
Για αύριο
δεν ξέρω. Δεν ξέρω τίποτα. Ίσως και ξυπνήσω. Ίσως και με δω καλύτερα. Μα τώρα….
Τώρα τον
θέλω. Τον ζητώ και τον έχω…
Σήμερα.
Για αύριο τίποτα δεν ξέρω.
Τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια