Με είπανε κατσίκα

Ήξερα το κατσικίσιο γάλα, σήμερα το πρωΐ έμαθα και την κατσικίσια καλημέρα.

Αυτό συνέβη ως εξής:

Ξεκίνησα νυσταγμένη να πάω στ’ Άστέριαμπακς για να πάρω τον αγαπημένο μου καφέ. Στο χέρι! Δεν είχα σκοπό να καθίσω.

Θέση παρκινγκ πουθενά! Γαΐτανάκι τα αυτοκίνητα. Και πατίνι να’ χα δε θα χώραγε ούτε για πλάκα.

Δίπλα στο καφέ βλέπω κενή την κλασσική θέση η οποία αντιστοιχεί σε  παρκινγκ οικοπέδου. Το έχω βάλει άπειρες φορές σε αυτή τη θέση, μέχρι να πάρω καφέ και έτσι αποφάσισα να το αμολήσω εκεί για ακόμα μια φορά.

Στρογγυλοκαθίζω το όχημα με αλάρμ και τρέχω να πάρω την πολυπόθητη καφεδιά.

Μπουκάρω βιαστική στο μαγαζί, παραγγέλνω, σε 2 λεπτά κρατούσα το υγρό τρόπαιο!

Κι εκεί  που ήμουν βιαστική.. κατεβάζω ταχύτητα, ανοίγω τη τσάντα και βγάζω βιβλίο κοινωνικής ψυχολογίας. Αράζω σε ένα τραπέζι, πίνω και ξεφυλλίζω ανέμελα.

Αυτό ήταν.. είχα πέσει στην τρύπα που οδηγεί την Ρίκα στον κόσμο των θαυμάτων της.

                                           

Μέτα από δέκα λεπτά, έχοντας πιεί τον καφέ, βγαίνω έξω κατευθυνόμενη στο αυτοκίνητο.

Κάποιος με είχε ελαφρώς κλείσει. (Με μανούβρα έβγαινα όμως)

Ε… σκέπτομαι, θα πετάχτηκε να πάρει κάτι κι αυτός μωρε..

Μπαίνω μέσα και ξεκινώ τη μανούβρα.

Ξαφνικά, σκάει μύτη κύριος γύρω στα εξηνταβάλε και με ρωτά:

-        Δυσκολεύεσαι να βγείς ?

Κατεβάζω τζάμι

-        ‘’Όχι εντάξει’’ του απαντώ

-        ‘’Κακώς! Θα έπρεπε’’ μου λέει με γυαλιστερούς οφθαλμούς.

Μέχρι να σκεφτώ ότι εδώ κάτι παίζει, ξεκινά το εξής παραλήρημα:

-        Δε ντρέπεσαι! Έκλεισες το πάρκινγκ!

-        Αχ χίλια συγγνώμη κύριε (είχε δίκαιο) , πετάχτηκα να πάρω ένα καφέ, είπα με νάζι και μπρίο.

-        ‘’Τι πετάχτηκες?’’ μου λέει. Σα δε ντρέπεσαι να μη σέβεσαι την κοινωνία. Το μπρίο μου είχε πέσει στο κενό.

-        Ωραία –αρχίζω να φορτώνω η γυναίκα- σας ζήτησα συγγνώμη τι άλλο θέλετε να κάνω ?

-        Να μην το ξανακάνεις ποτέ στη ζωη σου αυτό ακους! Ποτέ!

Κλείνω το παράθυρο, γιατι ο ξαναμμένος κύριος φτύνει κι ολας!

Στο μεταξύ κόσμος συνέρεε να απολαύσει το battle.

-        Κλείνεις και το παράθυρο ρε ? μου λεει

-        Ναι κύριε του λέω! Το κλείνω για να μη μου ρχονται τα δηλητηριώδη σάλια σας! Εδώ η καρακάξα ανοίγει τα φτερά της

-        Είσαι κατσίκα μου λεει! Και βλαμμένη! Είσαι μια βλαμμένη κατσίκα!

Και κάπου εδώ η καρακάξα μεταμορφώνεται σε κατσίκα και μάλιστα βλαμμένη.

-        Και εσύ, του λέω θα πρέπει να πας στο Δαφνί να σε εξετάσουνε, γιατί τώρα που πιάνουν οι ζέστες είσαι επικίνδυνος! Έτσι γίνονται τα εγκλήματα του λέω και κάνω με δεξιοτεχνία όπισθεν.

Με τη βοήθεια ενός άλλου κυρίου που άνηκε στο κοινό μου, κατάφερα να την σκαπουλάρω από τον αφηνιασμένο τσέλιγκα!

Απαπα.. τι ήταν τούτο!

Σιγά μεσιέ πως κάνεις έτσι και τι λόγια είναι αυτά σε μια γυναίκα?

Εσένα γυναίκα δε σε γέννησε ή μπας κι είσαι μύκητας ?

Έχει μουρλαθεί παιδιά ο κόσμος και έχει χαθεί το τόπι!

Στην όποια μανούρα βρεθείτε η συμβουλή μου είναι : Aπάντηση με ευγένεια, χαμόγελο και όπου φύγει φύγει!

Και μετά ξέρετε.. όλοι εδώ να κράξουμε δίχως αύριο!!!!!!